Obojętność – kiedy dusza wciska „mute”

Obojętność to nie brak uczuć na zawsze, lecz mechanizm obronny duszy. To taki tryb samolotowy psychiki – kiedy zbyt długo bolało, kiedy musieliśmy być silni mimo braku sił, wtedy emocje potrafią się „wyłączyć”. Nie cieszymy się, nie płaczemy, nie reagujemy. Świat działa, a my mamy wrażenie, że stoimy obok, za szybą. Najgorsze jest to, że tracimy kontakt ze sobą powoli – krok po kroku. Ale emocje nie zniknęły, one tylko śpią. Małe kroki mogą je obudzić: inna herbata, spacer, kontakt z naturą, zapisanie jednego zdania dziennie. To nie koniec – to pauza. A każda pauza może być początkiem nowej melodii życia.